आमा त्यो सडक, गल्ली अनि चौबाटोमा निस्फिक्री हिँड्न मैले किन नहुने
मनका ज्वारभाटाहरुसँग बग्दै बिन्दास बरालिँदा
के जाती उपनाम किन समाज बुन्छ
अनि आफ्नो दमित इच्छा म माथी प्रयोग गर्दा
म नै यसरी घरबाट निस्कनै नहुने निष्कर्ष निकालिँदा
बढो चाख लिएर मजाक मेरै उडाइन्छ
आमा चुप लागौँ सक्दिन, चैनले बस्न सक्दिन
हवशका शिकारीलाई सही भन्दा मेरो चीत्कार समाजले बिर्सियो
मैले गुज्रिएको भूत उनीहरुको वर्तमान र भविष्य नहोस्
Archives (page 10 of 14)
प्रिय तिमी के जाती भ्यालेन्टाइनको कुरो नल्याउ
म भित्रको महादेवले शिवरात्री भन्दै छ
तिम्रा रोज अनि प्रपोज, विस अनि किस
मेरा भाङ अनि ह्याङ,
रात रक्स, स्वीट सक्स
म नजिक आएर मस्किदै माया माया नभन
यहाँ गाँजाको छ चिन्ता
वकवास पुरानो लभ स्टोरीमा आफूलाई नखोज
बरु जाम् कैलाश गरौँ ताण्डव यसमै छ मोज
Sea is dead that is why it is dead sea. No life, no microorganisms. It has salt on it and people float when they let their body go on water.
It has importance from biblical era. It is in Israel. While it beeing deepest surface on earth we boast as highest point, Everest. There is somehow connection. That is why in 2012 stone from Everest region was kept on dead sea and viceversa. Read more
चिटिक्क भएर गमक्क फुलेर कुर्सीमा बस्दा नि के को सकस भन्नुहोला । तर तनाव ठूलै छ ।
जाडोले ढ्याङ्गरो पिट्दै ल्याउँदा ज्यानलाई कपडाको दुकान नबनाइ सुख छैन । अब लुगाको एक पत्र भए पो, पत्रेदार लुगाको चाङ्गबाट टाउको सरक्क निकालेर हिँड्दा जति जे ह्याण्डसम भन्नुस लुगा तह लाउने महाभारत अर्कै छ । 
बाहिरको प्याण्टबाट भित्रको थर्मोकोटको ब्यालेन्स तलमाथि हुँदा त तैबिसेक सम्हाल्न सकिन्छ, भित्रि बस्त्रको र थर्मोकोटको नमिल्दा त रेस्टरुम गई शान्तिको खोजी गर्न हतार हुने क्या । तेसमाथि अकासिएको भुँडीको टेण्टलाई ठाउँ दिदाँ भित्री बस्त्रको अंग्रेजी अङ्क एट आकारले बस्त्र सम्हाल्नु कि अड्डामा भेट्न आएका मान्छेका कुरो सुनम् भन्ने दुविधा ।
खैर विना तनावको को माइकालाल होला र । गाडीको लाइसेन्सका ट्राइलमा तेही एटको आकार बनाउन नसक्दा कति पटक चिप्लियो यहाँ चाँहि नचाइने कुरोले एट बनाउने अनि त्यो कुरोलाई सोझ्याउदा सोझ्याउदैं जुनी कट्ला भन्ने चिन्ता । Read more
At times we busy ourselves on issues of others so much that we forget what makes us happy. Yes our body is made out of love and passion and this can only do well on these grounds. And to make environment of love and passion we at least have to keep ourselves happy; forget what others are to..
जमाना नै झगडाको छ, रियालिटी शोका टिआरपी यस्तै झगडाले बढेको छ । एकअर्कालाई गालीगलौज गर्दा हेर्ने मान्छेलाई फिल्मी सिन झैं घतलाग्दो हुनेरहेछ तेही भएर अहिले रिस, झगडा, बिकाउ छ । उबेला माया पिरेम बाँडम् भनिन्थ्यो यस्तै कुरो देखाइन्थ्यो अहिले तेस्तो ट्याम रहेन, धुमधढाका, झापड, मुरम¥याइ मसला बनेको छ । र यस्तै संसार जो हामी बाँची रहेका छौं तेसको असली पहरेदारका रुपमा ट्रम्प दाजु खडा छन् ।
ट्वीटर उनका गाली अनि घृणाले अझ बढी चलायमान छ् । कसैले त उनलाई ट्वीटरबाट हटाउन ट्वीटर नै किन्नपर्ने भन्दै चन्दा संकलन सुरु गरिपनिसके । उनकै नियमित गालीको सिरिजमा यसपालि हाम्रै नम्बर आएको छ । उनले नर्कको प्वालजस्तो देश नेपालबाट अमेरिकामा किन मान्छे आउँछन् भनेछन् । दक्षिण छिमेकीबाट सानो छुसुक्क केही आएको भए यसले सबैलाई कोटा पुरयाउँथ्यो । विशेषत आन्दोलनकर्ता, टायर बेच्ने, समाचारवालालाई अनि अन्ध राष्ट्रवादको गीत बजाएर जनताको आँखामा छारो हाल्नेलाई ।
In the world where even nano second is believed to make difference, what would be situations of months that go with no progress.
Well mails that are carried by postmen collected from post offices or drop boxes are replaced by emails/messages that come within a blink one writes. This has made world fast paced and at the same time made impatient too. Think about the situation when you see your message read and not responded, some of us might even jump or reply nasty. And when we say #experience is funda of today, enjoying journey not destination then a day is not far we shall be back to post mail era. It is a story on its own. Take a paper, write, cut, trash, write again, get done, put on envelope, get stamp, go to post office and post. Here too job is not completed. You wait for the person whom you have written to receive. It might take several days to months time. Once received you feel as if you have been rewarded. When reply comes back wow experience is out of world.
