Life is not easy here and elsewhere too..
Each one of us go through own cycle of problem-solution and this we call life.
Some snaps which was captured today on a walk to nearby.
Category: day as it comes (page 9 of 9)
सिन्डीकेटका पक्षपातीले सार्वजनिक गाडी चलाएनन् । सिनामंगलबाट भृकुटीमण्डप आउँदा बाटामा टेम्पुहरु चलेका भेटिए, अरु गाडी नचलेका, चलेकाको स्थिति हेर्नुस तल ।
गृहमन्त्रीले नचलाए थुतेर चलाउने भनेको सुनेकाले बाटाको स्थिति बुझ्न अनि सिन्डिकेटका हालीमुहालीलाई लोप्पा खुवाउन हिँडियो जे पर्ला पर्ला भन्दै ।
बाटामा ट्वीट पढ्दै आउँदा लाग्यो धेरैले नाकाबन्दी सम्झिए । सम्झिनुमा एक त गाडी नगुड्नु प्रमुख कारक थियो नै संयोगले भारतीय प्रमको भ्रमण पनि नजिकिदैं छ ।
फेरि एक पटक #कारपुल सुरु गरम । तपाईं आफ्नो सवारी जुन गन्तव्यसम्म जाँदै हुनु हुन्छ त्यहा सम्मको लागी अर्को १ जना लगिदिम । यातायातको दादागिरी र सिन्डिकेट विरुद्ध एक भइ सरकारको कदमलाई साथ दियौं ।#सिन्डिकेट #यातायत
— Bikash karki (@Bikash_PJ) May 4, 2018
अाधा/एक घण्टामा पुग्नेहरू हिँडेरै जाउँ!
अलि टाडा पुग्नेलाई गाडी/माेटरसाईकल हुनेले लिफ्ट दिउँ!!
नाकाबन्दी थेगेका हाकी नाथे सिन्डिकेटधारीसंग किन झुक्ने?!
सबै जागाैं!— जुँगे बाेहरा (@jungebohara) May 4, 2018
जनताका प्रत्यक्ष सरोकारका विषयमा यातायात नै बन्द गरेर विरोध गर्नु कुनै अर्थमा क्षमायोग्य छैन । सरकारको स्ट्याण्डलाई सलाम, घुँडा टेकेर सम्झौता गर्ने हैन, कारवाही गर्ने अनि वारपार लगाउने पथमा अघि बढोस्, शुभकामना ।
आफूलाई यस्ता स्थिति अनि अन्य धेर ठाउँका चलन हेर्दा यातायातमा सरकारी गाडी नै चल्नुपर्छ लाग्छ । साझा वा मयूर जस्ता नीजि हुँदाहुँदै पनि सरकारी नै होस् र हड्ताल वा अन्य केही परिस्थितीले जनताका गुड्न पाउने अधिकारमा कुठाराघात नगरोस् ।
When 2 fighting parties are met if they have not reached to the level of compromises, arguments from both ends look genuine. Situations worsen when both on a loud pitch start claiming one right not listening to what others are saying.
Things go bad when we listen less and speak more. Our body systems too prove same thing, one mouth and double ears. On a clear note it gives idea listen twice to what you speak. At times when we go reverse this norm trouble lands. Read more
Science applies to every aspect of life. Even on issues that are beyond parameters of its scope can be explained. When we are stressed small things becomes big, unachievable and pose challenge.
It is not that things have become big but we let it be. We are so much trapped that we are not able to come out. Things remain. Its poison spreads on geometric progression. We loose our patience. Read more
चिटिक्क भएर गमक्क फुलेर कुर्सीमा बस्दा नि के को सकस भन्नुहोला । तर तनाव ठूलै छ ।
जाडोले ढ्याङ्गरो पिट्दै ल्याउँदा ज्यानलाई कपडाको दुकान नबनाइ सुख छैन । अब लुगाको एक पत्र भए पो, पत्रेदार लुगाको चाङ्गबाट टाउको सरक्क निकालेर हिँड्दा जति जे ह्याण्डसम भन्नुस लुगा तह लाउने महाभारत अर्कै छ । 
बाहिरको प्याण्टबाट भित्रको थर्मोकोटको ब्यालेन्स तलमाथि हुँदा त तैबिसेक सम्हाल्न सकिन्छ, भित्रि बस्त्रको र थर्मोकोटको नमिल्दा त रेस्टरुम गई शान्तिको खोजी गर्न हतार हुने क्या । तेसमाथि अकासिएको भुँडीको टेण्टलाई ठाउँ दिदाँ भित्री बस्त्रको अंग्रेजी अङ्क एट आकारले बस्त्र सम्हाल्नु कि अड्डामा भेट्न आएका मान्छेका कुरो सुनम् भन्ने दुविधा ।
खैर विना तनावको को माइकालाल होला र । गाडीको लाइसेन्सका ट्राइलमा तेही एटको आकार बनाउन नसक्दा कति पटक चिप्लियो यहाँ चाँहि नचाइने कुरोले एट बनाउने अनि त्यो कुरोलाई सोझ्याउदा सोझ्याउदैं जुनी कट्ला भन्ने चिन्ता । Read more
जमाना नै झगडाको छ, रियालिटी शोका टिआरपी यस्तै झगडाले बढेको छ । एकअर्कालाई गालीगलौज गर्दा हेर्ने मान्छेलाई फिल्मी सिन झैं घतलाग्दो हुनेरहेछ तेही भएर अहिले रिस, झगडा, बिकाउ छ । उबेला माया पिरेम बाँडम् भनिन्थ्यो यस्तै कुरो देखाइन्थ्यो अहिले तेस्तो ट्याम रहेन, धुमधढाका, झापड, मुरम¥याइ मसला बनेको छ । र यस्तै संसार जो हामी बाँची रहेका छौं तेसको असली पहरेदारका रुपमा ट्रम्प दाजु खडा छन् ।
ट्वीटर उनका गाली अनि घृणाले अझ बढी चलायमान छ् । कसैले त उनलाई ट्वीटरबाट हटाउन ट्वीटर नै किन्नपर्ने भन्दै चन्दा संकलन सुरु गरिपनिसके । उनकै नियमित गालीको सिरिजमा यसपालि हाम्रै नम्बर आएको छ । उनले नर्कको प्वालजस्तो देश नेपालबाट अमेरिकामा किन मान्छे आउँछन् भनेछन् । दक्षिण छिमेकीबाट सानो छुसुक्क केही आएको भए यसले सबैलाई कोटा पुरयाउँथ्यो । विशेषत आन्दोलनकर्ता, टायर बेच्ने, समाचारवालालाई अनि अन्ध राष्ट्रवादको गीत बजाएर जनताको आँखामा छारो हाल्नेलाई ।
In the world where even nano second is believed to make difference, what would be situations of months that go with no progress.
Well mails that are carried by postmen collected from post offices or drop boxes are replaced by emails/messages that come within a blink one writes. This has made world fast paced and at the same time made impatient too. Think about the situation when you see your message read and not responded, some of us might even jump or reply nasty. And when we say #experience is funda of today, enjoying journey not destination then a day is not far we shall be back to post mail era. It is a story on its own. Take a paper, write, cut, trash, write again, get done, put on envelope, get stamp, go to post office and post. Here too job is not completed. You wait for the person whom you have written to receive. It might take several days to months time. Once received you feel as if you have been rewarded. When reply comes back wow experience is out of world.
