देश कै कुरो गर्न खोजेको त हैन, आफ्नै अनुभव कोट्याउन खोजेको । २००५ मा हुनपर्छ ल्हासा—काठमाण्डौं बस फेरि सुरु भयो । उताबाट आउने गाडी र सवारलाई स्वागत गर्न हामी आफ्नै साझा बसमा पत्रकार सहितको टोली तातोपानी नाकासम्म जाने अनि ¥याफ्टिङ्ग, बन्जी गरेर फर्कने कार्यक्रम । साझा अहिलेका चिल्ला राम्रा गाडी भएको अवस्थाको नभएर केही बचेको एक्सन विथ साउण्ड वाला गाडी भएको समयको कुरो । त्यो भनेको ब्रेक लाउँदा, गियर चेन्ज गर्दा शानदार आवाज आउने । जे होस् गाडी भेटियो, चढियो, पुगियो मितेरी पुल ।
चीन पहिलो पटक साक्षात प्रकट तेही बेला भएको मेरो भूगोलमा । अलि कडा देश, माल्छे कुङफु कराँते सिकेका मात्र हुने भन्ने दिमागमा अमिट छाप । आउने यात्रुलाई स्वागत गर्न बुद्ध प्रतिमा लगेका थिएम् जस्तो लाग्छ तेतिखेर । पुलको बीच तिर पुगेर आउने टोलीलाई खादा लगाइयो, मायाको चिनो दिइयो, हाँसियो, फुटो खिचियो । पारीको पुलिस त्यो बाँढ्ने साथीको कानमा केही भन्न खोज्दै थियो । लौ यो पुलमा बसेर यस्तो गर्न पाइँदो पो रहेनछ कि क्या हो भन्ने लाग्दै थियो । ती चीन जानकार मित्रले बचेको २ वटा बुद्ध थमाए अनि मन शान्ति पाइयो । चीनको अर्को रुपले झ्याप्पै छोप्यो ।
Read more