Everyday is just another day with twist; bitter and butter..life goes on
सुधन सुवेदी @tweetsudhan
सालिक बीच सडकमा
मैलो फुस्रो
महिना दिन अघिका माला
ओइलाएका, सुकेका
हातमा बुरुस, चढ्न भर्र्याङ् भए
रङ्ग फेरिने भो सालिकको
सीमामा धावा बोल्ने बैरीमाथी जाई लाग्ने
रगत पानी सरह बगाउने
देश बचाउने सपूत आज सालिक
मालिक दरवार बस्छ
टलक्क टल्किने बस्त्र
अत्तरको गन्ध
किलोका माला
चाहिने मान्छे मात्रलाई भेटिन्छ
सेटिङ गर्छ, आकास पाताल जोड्छ
सालिकमा श्रद्धाञ्जली चढाउँछ
माल चिन्छ, किन्छ अनि बिक्छ
अनि पो मालिक कहलाउँछ
Sudhan Subedi @tweetsudhan
Things seemed fine,
Pace appeared steady,
Satisfactory discharge,
Health not too bad.
One fine day,
Doctor diagnosed constipation,
What was once okay looked fishy,
Pace observed fine was not so.
Discharge minimal,
Efforts larger than life,
Health teetering on the edge,
Moving with a constipated body became routine.
From afar, no trace of a problem,
To an experienced doctor’s eye,
Things were not at par,
Health at stake.
A constipated body, a preoccupation,
With a recommended lifestyle,
Things started falling into place with pace.
Life now infused with zeal,
Once okay proved not to be,
As at the end of the movie,
Things came to a happy end.
Sudhan Subedi
In the canvas of time, a mantra to borrow,
“There is always tomorrow,” whispers with a glow.
Patience, the key, unlocks the fate’s window,
Guiding through challenges, as life continues to flow.
In the game of existence, you emerge and grow,
Claiming victory, as destinies bestow.
Yet, a shadow lingers, a troop’s silent woe,
Deep within hearts, a sense of foreboding they stow.
A subtle unrest, like a hidden undertow,
An inkling that something’s awry, a subtle echo.
Tomorrow unfolds, time’s relentless throw,
The day will come when truth will finally show.
Hope persists, resilient, a beacon to follow,
Till the end, in hearts, it weaves a halo.
In the symphony of life, a melodic crescendo,
Hopeful spirits endure, undeterred by sorrow.
Sudhan Subedi
In a realm where decades dance, change unfurls,
Power scatters, the ordinary in decision whirls.
The stage, unyielding, holds its curtain tight,
As ordinary souls shape the script of the night.
Creative diaspora leaps past television’s squares,
YouTube’s dawn, and more, ascent in pairs.
Yet, here on this stage, a familiar encore,
In my hand, a mike, as memories implore.
A school day’s cultural echo, the mike was mine,
Announcing, orchestrating, making moments shine.
Three decades hence, in the parent’s embrace,
I sit, watching children on this timeless space.
Same stage, same curtain, clock at its height,
Roles have pivoted, yet the ground feels right.
The rhythm of time, an unyielding decree,
In the auditorium of life, where moments agree.
Sudhan Subedi @tweetsudhan
In the glossy report’s gleaming pages so fair,
People with beaming smiles pose with grace to share,
Great write-ups, names etched with bold acclaim,
In this tale of unwavering commitment, they’ve found their fame.
A saga of heroism, a tribute to leadership so bright,
Yet, it doesn’t capture the sweat and blood, hidden from sight.
For those in the background, toiling in silence’s shroud,
No fuss, no buzz, they remain hidden from the crowd.
सुधन सुवेदी
बुट्टे कपडाको खोल
घाममा सुकाई सुकाई अलिअली चल्ने भएको ब्याट्री
त्यसकै दममा गाउँ नै थर्काउने रेडियो
चलाउने मान्छे जबरजस्त अनुशासनमा बसेर
खोल्ने, बटार्ने अनि बन्द गर्ने सबैको नियमित तालिका
विहानको शंखध्वनिबाट रातको फर्माइसी गीतसम्म अटुट
बीचबीचमा समाचार
सासै नफेरी सुन्नेको भीड
यो रेडियो नेपाल हो
क्या गजब थिए दिन
समाचारले नै भरपुर मनोरन्जन गराउने समय
रेडियो, श्यामस्वेत ढ्वाङ टिवी, रङीन, पातलो हुँदै स्मार्ट टिवी
टिवी स्मार्ट नपुगी मोबाइल नि स्मार्ट
हातहातमा समाचार
बातबातमा टिकटक
रेडियोले एकतर्फी सुनायो सुनेम्
वाणी, उपदेश फुक्यो हल्लिम्
रेडियोबाट च्याटबोटमा पुग्यो प्रविधि
पात्र फेरियो फेरिएन प्रवृत्ति
नियम नमान्ने हाकिम
हाकिम रिझाउने कारिन्दा
नसकिने फन्दा
गलत नहुने हाकिम
सही नहुने कारिन्दा
जग उही, जागिर उही
हो हजुर यो रेडियो नेपाल हो
रातो झिल्के खाम
टल्किने गरी लेखिएको आफ्नै नाम
१६ क्यारेटको मुस्कान
रण जितेको फौजीको शान
साथी आयो निम्तो दियो
बिहे छ मेरो आउनैपर्छ
सिमामा दुश्मनबाट देश बचाउने योद्धाले हात उठाएछ
एक बुँदे सहमति भएछ आत्मसमरपण गरेछ
मान्छे चकलेटी गालामा डिम्पल
हाय त्यो मुस्कान
निश्चल, नेचुरल, नोस्टाल्जिक
अहिले आइसियुमा छ
भोलिको मुस्कान कर्मकाण्डी हुनेछ
फिस्स छुट्ने रुटिनमा एक्टिभेट हुने
तर आज विशेष छ
म्याद सकिन लागेको औषधि प्रयोगको हतारो
छुट्न लागेको गाडी चढ्ने चटारो
उत्सव आज छ आजादी छ
भोलि……
फाँसीको डोरी हातमा लिएर सहिदले देश जनताका लागि जे सुनाए
साथीको वचनमा ठ्याक्क तेही भाव उही लगाव
साथी तिमीलाई सहिद दिवसको अग्रिम शुभकामना ।
हरेक कदममा साथ रहनेछ
हरेक साथमा कदम रहनेछ
रहेन छ कदम
रहेन छ साथ
रह्यो समय
जसले बद्लिएन मात्र
यु टर्न मार्याे
रामदेवका अनुलम विलमबाट थाकेका
देश, दूनियाका खबरले पाकेका
ग्लोबल वार्मिङ्गले पोलेका
फेशन टिभीमा शितल खोज्न थालेकाछन्
रेल, रोल र रुल मै रुमल्लिएर
समयलाई बद्लिएको दोष दिई
आफू नबद्लिएर फरक नतिजा अपेक्षा गरिरहेछन् ।।।।।
अक्षरहरू एकाएक चल्मलाए, मानौं
उनीहरूको ग्रह नक्षत्रमा
घना कालो बादल मडारियो ।
यसरी छट्पटाए, मानौं
उनीहरूलाई बुनेर अक्षर बनाउने त्यो डिको
कुनै फकिरको ओठमा जलिरहेको चुरोटसरि
जलेर सकियो !
आमा त्यो सडक, गल्ली अनि चौबाटोमा निस्फिक्री हिँड्न मैले किन नहुने
मनका ज्वारभाटाहरुसँग बग्दै बिन्दास बरालिँदा
के जाती उपनाम किन समाज बुन्छ
अनि आफ्नो दमित इच्छा म माथी प्रयोग गर्दा
म नै यसरी घरबाट निस्कनै नहुने निष्कर्ष निकालिँदा
बढो चाख लिएर मजाक मेरै उडाइन्छ
आमा चुप लागौँ सक्दिन, चैनले बस्न सक्दिन
हवशका शिकारीलाई सही भन्दा मेरो चीत्कार समाजले बिर्सियो
मैले गुज्रिएको भूत उनीहरुको वर्तमान र भविष्य नहोस्
